معرفی کامل و نقد و بررسی فیلم جاماندگان الکساندر پین

خلاصه داستان جاماندگان

فیلم جاماندگان The Holdovers به کارگردانی الکساندر پین، داستان یک معلم بدعنق و کج خلق (پل جیاماتی) در یک دبیرستان غیرانتفاعی در نیو انگلند را دنبال می‌کند که مجبور می‌شود در طول تعطیلات کریسمس در محیط مدرسه بماند تا از تعداد کمی از دانش‌آموزانی که جایی برای رفتن ندارند، مراقبت کند. در نهایت او با یکی از آن‌ها، یک دانش‌آموز باهوش دردسرساز و آسیب‌دیده (با حضور دومینیک سسا تازه‌وارد)، و با سرآشپز مدرسه (داواین جوی رندالف) که به تازگی پسرش را در جنگ ویتنام از دست داده است، پیوندی غیرمنتظره ایجاد می‌کند.

این فیلم مورد انتظار سال، سفری دور و دراز برای اکران روی پرده سینماها پشت‌سر گذاشته است. جاماندگان اولین‌بار در یک اکران ویژه برای خریداران بالقوه در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲ به نمایش درآمد. بعد از این نمایش ویژه که منجر به یک معامله سودآور شد، فوکس فیچرز حق پخش جاماندگان را با مبلغ قابل توجه ۳۰ میلیون دلار به دست آورد که نشان‌دهنده اعتقاد استودیو به پتانسیل فیلم است.

فیلم در ابتدا برای یک نمایش محدود در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ و یک اکران گسترده‌تر در ۲۲ نوامبر، در نظر گرفته شد. با اینحال، اشتیاق استودیو برای اینکه هر چه زودتر این شاهکار سینمایی را با مخاطبان به اشتراک بگذارد، منجر به بازنگری در برنامه اکران فیلم شد و به این ترتیب فیلم از ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳ اکران محدود و از ۱۰ نوامبر اکران گسترده خود را آغاز کرد.

اولین نمایش جهانی جاماندگان در ۳۱ اوت ۲۰۲۳ در جشنواره فیلم تلوراید بود و پس از آن در ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳ در جشنواره فیلم تورنتو روی پرده رفت و به عنوان دومین فیلم محبوب مخاطبان این جشنواره انتخاب شد.

بازیگران و عوامل فیلم جاماندگان

پل جیاماتی دوست‌داشتنی در نقش شخصیتی منفور!

پل جیاماتی در نقش پروفسور منفور، پل هانم، در راس گروه بازیگران جاماندگان می‌درخشد. به‌نظر می‌رسد که نامزدی اسکار کم‌ترین قدردانی از بازی بی‌نظیر این بازیگر دوست‌داشتنی و بااستعداد است. این بازیگر کم قدر دیده که یک نامزدی اسکار برای فیلم مرد سیندرلایی Cinderella Man در کارنامه دارد، پیش از این در فیلم راه‌های فرعی Sideways با پین همکاری کرده بود. فیلمی که نامزد پنج جایزه اسکار شد و اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را کسب کرد، اما در کمال ناباوری بازی برجسته جیاماتی از نگاه آکادمی دور ماند. از دیگر نقش‌آفرینی‌های برجسته جیاماتی می‌توان به بازی‌های او در فیلم‌های دورویی Duplicity، جهان‌شهر Cosmopolis، دوازده سال بردگی Years a Slave 12، نسخه بارنی Barney’s Version و عشق و بخشش Love & Mercy و همچنین علمکرد مسحورکننده او در سریال موفق میلیاردها Billions، اشاره کرد.

سایر بازیگران جاماندگان

داواین جوی رندالف که بیشتر بخاطر بازی در فیلم دولمایت اسم من است Dolemite Is My Name و سریال فقط قتل‌های این ساختمان Only Murders in the Building، شناخته می‌شود، آشپز دلسوز مدرسه مری را به تصویر کشیده است. مری نه تنها به پسران ممتاز مدرسه شبانه‌روزی رسیدگی می‌کند، بلکه بار سنگین یک تراژدی را به دوش می‌کشد، زیرا او پسرش را در جنگ ویتنام از دست داده است.

دومینیک سسا در اولین نقش کارنامه سینمایی‌اش در قالب شخصیت سرکش دردسرساز و شوخ‌طبع انگس تالی که علی‌رغم رفتار شیطنت‌آمیزش، ذاتی مهربان و خوش‌قلب دارد، گروه سه نفره اصلی بازیگران جاماندگان را تکمیل می‌کند. زمانی‌که انگس می‌فهمد بخاطر سفر ماه عسل مادر بیوه‌اش که اخیرا با مردی ثروتمند ازدواج کرده، مجبور است تعطیلات را در مدرسه بماند، اندوهگین و خشمگین می‌شود. در نتیجه او باید تعطیلات خود را با معلم سخت‌گیرش پل و آشپز مدرسه مری و گروهی از هم‌مدرسه‌ای‌هایش سپری کند.

کری پرستون، جیلیان ویگمن، تیت داناوان، بردی هپنر، جیم کاپلان، مایکل پرووست و اندرو  گارمن، از دیگر بازیگران جاماندگان هستند.

درباره الکساندر پین کارگردان فیلم جاماندگان

جاماندگان، هشتمین فیلم بلند سینمایی الکساندر پین گزیده‌کار است. این نویسنده و کارگردانی آمریکایی-یونانی تبار، پس از ساخت چند فیلم کوتاه، اولین فیلم بلند خود، کمدی سیاه شهروند روث Citizen Ruth را در سال ۱۹۹۶ مقابل دوربین برد. پین بعد از آن با هجویه سیاسی انتخابات Election در سال ۱۹۹۹ که برای او نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را به ارمغان آورد و فیلم کمدی درام درباره اشمیت About Schmidt که دو نامزدی اسکار برای دو بازیگر آن جک نیکلسون و کتی بیتس به همراه داشت، جایگاه خود را به عنوان فیلمسازی خوش‌قریحه و صاحب سبک تثبیت کرد. چهارمین فیلم پین، راه‌های فرعی، موفقیتی همه جانبه برای پین به همراه داشت و در پنج رشته از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی نامزد اسکار شد و در بخش بهترین فیلمنامه اقتباسی جایزه اسکار را به‌طور مشترک نصیب او و همکار فیلمنامه‌نویسش جیم تیلور کرد.

پین بعد از وقفه‌ای ۷ ساله با زادگان The Descendants موفقیت مشابهی را پشت‌سر گذاشت. این کمدی درام با بازی جرج کلونی در پنج رشته از جمله بهترین فیلم و کارگردانی و بهترین بازیگر مرد نامزد اسکار شد. پین نیز برای دومین‌بار، این دفعه به‌طور مشترک با نت فکسون و جیم رش، اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را کسب کرد. فیلم بعدی پین، نبراسکا Nebraska، اگرچه در شش رشته (از جمله دوباره بهترین فیلم و بهترین کارگردانی) نامزد شد، اما موفق به بردن جایزه‌ای نشد. هرچند مجله گاردین نبراسکا را به عنوان بیست و نهمین فیلم برتر قرن بیست و یکم انتخاب کرد. آخرین فیلم پین قبل از جاماندگان که یک کمدی درام علمی تخیلی به نام کوچک‌سازی بود، برخلاف فیلم‌های قبلی او اقبال چندانی به دست نیاورد. اکنون پین با جاماندگان امیدوار است که موفقیت‌های نبراسکا، زادگان و راه‌های فرعی را دوباره تکرار کند. اتفاقی که با توجه به واکنش‌های مثبت بسیار پیرامون جاماندگان، چندان نامحتمل به‌نظر نمی‌رسد.

سایر عوامل سازنده جاماندگان

الکساندر پین، جاماندگان را براساس فیلمنامه‌ای از دیوید همینگسون مقابل دوربین برده است. همینگسون که تجربه زیادی به عنوان نویسنده در سریال‌های تلویزیونی دارد، با جاماندگان برای نخستین‌بار یک فیلمنامه ‌سینمایی را به نگارش درآورد که می‌تواند موفقیت بزرگی برای او محسوب بشود. او همچنین به همراه بیل بلاک و مارک جانسون، تهیه‌کنندگی فیلم را به عهده داشته‌اند.

دو همکار قدیمی پین، کوین تنت تدوین‌گر و وندی چاک طراح لباس، در جاماندگان نیز در کنار او حضور داشته‌اند. تنت همه فیلم‌های پین را تدوین کرده و چاک نیز به ‌جز اولین فیلم پین، شهروند روث، طراح لباس همه فیلم‌های او بوده است. مارک اورتون که پیش از این در نبراسکا با پین همکاری کرده، موسیقی جاماندگان را ساخته است. همه‌چیز روشن شده است Everything Is Illuminated، دختر خوب The Good Girl و ۳۶۰، از دیگر آثار مطرح اورتون به عنوان آهنگساز هستند.

آیگیل بریل دانمارکی که بیش‌تر با تصاویر دل‌ربایش از شهر زیبای بروژ بلژیک در فیلم در بروژ In Bruges مارتین مک‌دونا شناخته می‌شود، فیلمبرداری جاماندگان را انجام داده است. بریل امسال دو فیلم دیگر ماشین The Machine و به دل نگیر No Hard Feelings را روی پرده داشت. حضور این استعدادها پشت دوربین جاماندگان، نوید ارائه فیلمی را می‌دهد که نه تنها جوهره دوره‌ای در گذشته در دهه هفتاد را به تصویر می‌کشد، بلکه روایی جذاب و قانع‌کننده از زندگی در یک مدرسه شبانه‌روزی را بازگو می‌کند.

نقد و بررسی نظر منتقدان درباره فیلم جاماندگان

توتال فیلم | امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰

امیلی مری | جاماندگان گواهی پرمهر و دوست‌داشتنی بر قدرت روح انسان است، اگرچه نت‌های ظریف و مالیخولیایی را بر هر نیازی به فریاد زدن، ترجیح می‌دهد (فیلمی بیش از حدف احساساتی و گل‌درشت نیست). فیلمی که اگرچه با غم و اندوه همراه است – برای اشک ریختن آماده باشید -، اما مطمئنا در نهایت به یک فیلم محبوب دل‌انگیز و حال‌خوب‌کن برای شما تبدیل می‌شود.

Slashfilm | امتیاز: ۹۵ از ۱۰۰

بری لویت | جاماندگان گواهی بر این موضوع است که ما نیاز داریم داستان‌های انسانی قدرتمند، دوست داشتنی، سنجیده و متفکرانه‌تری را روی پرده تماشا کنیم.

کلایدر | امتیاز: ۹۱ از ۱۰۰

راس بونیم | جاماندگان، مکاشفه‌ای شگفت‌انگیز از کارگردانی بی‌نظیر است که نشان می‌دهد هنوز هم می‌تواند ما را غافلگیر کند.

ونتی فر | امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰

ریچارد لاوسون | به‌نظر می‌رسد که جاماندگان خنده‌دار و همزمان اندوهناک پین، تشعشعی از زمان دیگری از تاریخ سینما است. زمانی‌که فیلم‌های کوچک متفکرانه و پردیالوگی مانند جاماندگان، بازار پررونق‌تری داشتند.

راجر ایبرت | امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰

برایان تالریکو | جاماندگان فیلمی کاملا هوشمندانه و خنده‌دار درباره آدم‌هایی است که به راحتی می‌توان با آن‌ها همراه شد و شبیه کسانی هستند که می‌شناسیم. البته بزرگ‌ترین دستاورد فیلم این نیست که چقدر ساده خود را در پل، انگس یا مری می‌بینیم بلکه این است که خود را در هر سه آن‌ها مشاهده می‌کنیم.

دیلی بیست | امتیاز: ۸۵ از ۱۰۰

نیک شگر | احساسات‌گرایی فیلم به‌طرز استادانه‌ای با شوخ‌طبعی آن، متعادل شده است. جاماندگان داستانی است درباره دروغ‌هایی که به خودمان می‌گوییم و واقعیت شرایط انسانی که چندان بی‌شباهت به ما نیست.

ای. وی. کلاب | امتیاز: ۸۳ از ۱۰۰

مانوئل بتانکورت | شاید جاماندگان داستان خود را روی گزاره‌ای بدیهی که می‌تواند پیش‌پاافتاده به‌نظر برسد، سوار کرده باشد (شما هرگز نمی‌دانید دیگران در چه شرایطی قرار دارند و در حال پشت‌سر گذاشتن چه تجربه‌ای هستند). اما پین، همینگسون و سه بازیگر اصلی آن، در این ایده کلیشه‌ای به تفاوت‌های جزئی و ظریف خوشایندی دست می‌یابند.

TheWrap | امتیاز: ۷۹ از ۱۰۰

تومریس لافلی | اگرچه ممکن است به عنوان یک اثر برجسته جدید به سرعت به چرخه فیلم‌های تعطیلاتی شما اضافه شود، اما جاماندگان برای آنکه خیلی آشنا به‌نظر می‌رسد، دقیقا شبیه یک اثر کلاسیک تازه نیست. با اینحال، آنچه که قبلا محک خورده را به خوبی و به‌طرز صمیمانه و بااحساسی، پیاده می‌کند.

ReelViews | امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰

جیمز براردینلی | اگرچه جنبه‌هایی از خط داستانی کلی فیلم خیلی آشنا است، اما فیلمنامه هوشمندانه، بازی ظریف جیاماتی و روابط به‌خوبی پرداخت شده میان بازیگران اصلی، فیلم را بهتر از آن چیزی می‌کند که از یک جمع‌بندی یک یا دو جمله‌ای تصور می‌شود.

نیویورکر | امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰

آنتونی لین | این واقعیت که شخصیت‌ها با رازهایی تعریف می‌شوند که باید در فواصل زمانی مناسب فاش بشوند – همانطورکه در مورد هانم، انگس و مری اتفاق می‌افتد – تضمین‌کننده هیچ‌گونه شور و هیجانی در کشف و شهود نیست. با اینحال، بازیگران اصلی در اینجا به آن ظرافت و قدرت می‌بخشند.

تایم | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

جاماندگان مانند بسیاری از فیلم‌های پین (راه‌های فرعی، زادگان، نبراسکا)، صرفا با روکش نازکی از انسان‌گریزی پوشیده شده است که پین به شکل روشمندی برای ظاهر ساختن احساسات انسانی واقعی، آن را صیقل می‌دهد. این ترفندی است که برای او کار می‌کند، اما دلیل نمی‌شود که مکانیسم خوبی باشد.

لس آنجلس تایمز | امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰

جاستین چانگ | جاماندگان فیلمی ملال‌انگیز، تصنعی و به شدت خط کشی شده است که خود را به شکلی ریاکارانه به عنوان فیلمی انسانی و شفقت‌آمیز جا می‌زند.

نقد فیلم جاماندگان برگرفته از نشریه سایت اند ساوند

فیلیپ کمپ | الکساندر پین بعد از فیلم آینده‌نگرانه و البته ناامیدکننده کوچک‌سازی در سال ۲۰۱۷، با جاماندگان به شکل باشکوهی به بهترین فرم خود بازگشته است. این فیلم که برای اولین‌بار نام پین به عنوان فیلمنامه‌نویس در آن دیده نمی‌شود، دوباره او را با ستاره یکی از جواهرهای اولیه‌اش، پل جیاماتی از راه‌های فرعی، پیوند می‌دهد. جیاماتی در اینجا همانند شخصیت مایلز در راه‌های فرعی، نقش مردی را بازی می‌کند که در ابتدا تا حد زیادی غیردوست داشتنی به‌نظر می‌رسد، اما همانطور که به تدریج متوجه می‌شویم او بیش از هر کس دیگری از خود نفرت دارد و علی‌رغم همه تلخی‌ها و کنایه‌هایش، سزاوار همدردی ما است.

داستان همانطورکه پین به سادگی اعتراف می‌کند، از فیلم کم‌تر شناخته شده مارسل پانیول، Merlusse، برداشته شده است. جیاماتی نقش شخصیت پل هانم را بازی می‌کند که در آکادمی بارتون، یک مدرسه شبانه‌روزی مجلل نزدیک بوستون، تاریخ باستان درس می‌دهد. شخصیت تلخ و طعنه‌زن پل از همان اولین صحنه‌های فیلم معرفی می‌شود. او پس از اینکه مدیر و همچنین به موازات آن همه افراد مدرسه، از کارکنان گرفته تا دانش‌آموزان را از خود می‌راند، وظیفه مراقبت از جاماندگان را به عهده می‌گیرد. دانش‌آموزانی که والدین‌شان نمی‌توانند آن‌ها را برای تعطیلات دو هفته‌ای کریسمس به خانه ببرند.

همانطورکه در ادامه می‌فهمیم، این مسئولیت پل در نهایت به یک دانش‌آموز، انگس ۱۵ ساله باهوش اما آشفته و مشکل‌دار، محدود می‌شود (با حضور دومینیک سسا در اولین نقش سینمایی خود). مادر انگس که اخیرا با مردی ازدواج کرده که از پسرخوانده‌اش بدش می‌آید، به او تلفن زده و گفته است که برای تعطیلات نباید به خانه بیاید؛ زیرا آن‌ها تصمیم گرفته‌اند که این دو هفته را به سفر ماه‌عسل به تاخیر افتاده خود اختصاص بدهند. سومین جامانده، مری لمب، سرآشپز مدرسه (داواین جوی رندالف) است. تنها فرزند او بورسیه تحصیلی بارتون را به دست آورد، اما چون مری توانایی مالی نداشت تا او را به کالج بفرستد، به خدت فراخوانده شد و در ویتنام درگذشت.

درگیری و تقابل میان پل و انگس اجتناب‌ناپذیر است، اما علی‌رغم همه خصومت شدید بین‌شان، یک کانال ارتباطی میان آن‌ها باز می‌شود و با کمک مری، این سه می‌توانند برای یک ناهار در روز کریسمس، دوستانه کنار هم بنشینند. این همدلی متقابل غیرمنتظره با عتراف پل به انگس عمیق‌تر می‌شود:«من دنیا رو جای تلخ و پیچیده‌ای می‌بینم و به‌نظر می‌رسه دنیا هم همین نظر رو درباره من داره. فکر می‌کنم من و تو این وجه مشترک رو داریم».

هرگونه خطر کلیشه‌های درس زندگی به سادگی با برخورد شوخ‌طبعانه و صمیمانه پین با این شخصیت‌ها و موقعیت‌های مبتکرانه و ملموسی که او و همینگسون برای آن‌ها ایجاد می‌کنند، کنار گذاشته می‌شود. تا آنجا که وقتی در نقطه اوج فیلم با فداکاری‌ای از جانب پل روبرو می‌شویم، که در اولین برخوردمان با او هرگز نمی‌توانستیم تصورش کنیم، نه تنها عمیقا تکان‌دهنده بلکه کاملا متقاعدکننده است. عملکرد جیاماتی در اینجا حتی از بازی او در راه‌های فرعی نیز پیشی می‌گیرد. دومینیک سسا علی‌رغم اینکه هیچ تجربه سینمایی قبلی‌ای ندارد، در هر صحنه‌ای که با جیاماتی به اشتراک می‌گذارد، با همبازی خود برابری می‌کند. ترکیب صراحت و خودسری جذاب او نشان می‌دهد که او بالقوه برای ستاره شدن آماده است. رندالف تا حدی در صحنه‌های کم‌تری ظاهر می‌شود، اما در هر موقعیتی که کنار آن دو قرار می‌گیرد، حضور قدرتمند و پراحساسی دارد.

نه تنها داستان جاماندگان در دهه هفتاد اتفاق می‌افتد، بلکه از بسیاری جهات مانند زوایای دوربین، بافت تصویر و طراحی صحنه، شبیه فیلمی از همان دوران به‌نظر می‌رسد و احساس می‌شود. خود پین به این نکته اشاره می‌کند و می‌گوید:«تا حد زیادی در تمام دروان فعالیت حرفه‌ای خود سعی کرده‌ام فیلم‌های دهه هفتادی بسازم». وقتی پل و انگس با یک‌دیگر به یک سینما می‌روند و کلیپ کوتاهی از بزرگ‌مرد کوچک Little Big Man آرتو پن را می‌بینیم، انگار پین این موضوع را به ما یادآوری می‌کند. انتخاب موسیقی – شگفت‌انگیزترین زمان سال از اندی ویلیامز It’s the Most Wonderful Time of the Year، باد The Wind از کت استیونز، وقتی زمستان می‌آید When Winter Comes از آرتی شاو و موسیقی متن حزن آلود مارک اورتون – به‌طرز ماهرانه‌ای آن دوره را تداعی می‌کند. همانطورکه در صاحبخانه The Landlord و هارولد و ماد Harold and Maude از هال اشبی، و همچنین یک برگ نو A New Leaf از الین می و فرار از خانه Taking Off میلوش فورمن، حال ‌و هوای کلی، شوخ و جدی، گرم و در عین حال شیرین و تلخ است.

ساختار بصری جاماندگان نیز از همان نشان قدیمی استودیو در تیتراژ آغازین تا زوم‌های آهسته، نماهای عریض نقاشانه از مناظر برفی ماساچوست و استفاده از فیدها Fade و وایپ‌ها Wipe یا روبش – هر دو از تکنیک‌های تدوین – برای انتقال از نمایی به نمایی دیگر، به‌طرز آشکاری ما را به همان دوران پیوند می‌دهد. این فیلم نوستالژیک، خنده‌دار، تاثیرگذار و تامل‌برانگیز می‌تواند در کارنامه پین که دستاوردهای برجسته کمی ندارد، به عنوان بهترین و چشمگیرترین فیلم او تا به امروز شناخته شود.

امتیازهای فیلم جاماندگان

تا زمان آماده سازی مطلب

وبسایت	میانگین امتیاز
IMDB	۸.۱ از ۱۰
کاربران متاکریتیک	۷.۵ از ۱۰
منتقدان راتن تومیتوز	۹۶ درصد بر اساس ۲۳۷ نقد
کاربران راتن تومیتوز	۹۱ درصد
منتقدان متاکریتیک	۸۱ درصد براساس ۵۵ نقد

مصاحبه با الکساندر پین کارگردان فیلم

با فیلم‌های اوایل دهه ۷۰ ارتباط برقرار می‌کنم

• ما می‌توانیم باتوجه به دانش جدیدی که پیدا می‌کنیم، پیش‌فرض‌های طبیعی خود در مورد دیگران را زیر پا بگذاریم. اینکه همه داستانی دارند. شما شخصی را ملاقات می‌کنید و مفروضات خاصی را منصفانه یا ناعادلانه، معمولا ناعادلانه، در ذهن خود می‌سازید. اما پس از آن هرچه بیش‌تر او را بشناسید، بیش‌تر انسانیت را در زیر آن لایه ظاهری پیدا می‌کنید. بنابراین اگر در این فیلم، این احساس وجود داشته باشد که افراد به ظاهر بسیار متفاوت می‌توانند کمی حس مشترک انسانی کشف کنند، اتفاق خوبی است.

• من با فیلم‌های اوایل دهه ۷۰ ارتباط برقرار می‌کنم، شاید به این خاطر که آن موقع بچه کوچکی بودم و آن زمان فیلم‌ها واقعا خوب بودند و تمرکز اصلی‌شان را روی روابط انسانی و اینکه زندگی چقدر می‌تواند پیچیده باشد، می‌گذاشتند. مطمئنا وقتی یک از فیلم از باب رافلسون یا یک فیلم از هال اشبی از آن دوره تماشا می‌کنم، می‌توانم گرما و صمیمیت خاصی را احساس کنم.
• وقتی نوبت به کارگردانی فیلم رسید، از خود پرسیدیم که آیا اکنون جالب نیست که این فیلم نه تنها در دهه هفتاد اتفاق بیفتد، بلکه این احساس را به وجود بیاوریم که انگار در دهه هفتاد نیز فیلمبرداری شده است؟ من در همه فیلم‌های خود، حتی در فیلم‌های معاصرم، از دیزالو (تکنیکی در تدوین که در آن نمای اول به تدریج محو و نمای دوم جای آن را می‌گیرد) استفاده کرده‌ام. من و تدوین‌گرم، کوین تنت، هر دو عاشق دیزالو هستیم. من زوم را دوست دارم وقتی به‌خوبی اجرا می‌شود. و همچنین هنوز استفاده از وایپ را دوست دارم (یکی از شیوه‌های قدیمی انتقال نما که طی آن نمای قبلی با یک حرکت افقی جای خود را به نمای بعدی می‌دهد).

پوستر و تیزر فیلم جاماندگان