همه چیز درباره فیلم ترسناک آخرین سفر دمتر

از همان ابتدای سینما، دراکولا یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های روی پرده بوده است. این خون آشام افسانه‌ای با فیلم بلاکباستری تابستانی آخرین سفر دمتر، به پرده سینماها بازمی‌گردد. البته این دومین فیلم امسال است که دراکولا را به عنوان شخصیت اصلی خود دارد. نیکلاس کیج در فیلم کمدی ترسناک رنفیلد (Renfield)، که داستان پادوی دراکولا به همین نام (رنفیلد) با بازی نیکلاس هولت را دنبال می‌کند، این هیولای مشهور را به تصویر کشید. اما آخرین سفر دمتر یک فیلم ترسناک است که فصلی از رمان دراکولای برام استوکر را روایت می‌کند. در واقع، این فیلم بازگویی‌ای از فصل ۷ رمان است که در آن دراکولا با کشتی تجاری روسی دمتر راهی سفری به لندن می‌شود. این فصل کوتاه که به طور کامل از یادداشت‌های روزانه ناخدای کشتی تشکیل می‌شود، داستان حضور شومی را بیان می‌کند که کشتی را به تسخیر خود در می‌آورد و خدمه آن را می‌کشد. در این مطلب به معرفی و نقد فیلم آخرین سفر دمتر پرداخته‌ایم.

خلاصه داستان آخرین سفر دمتر

داستان فیلم آخرین سفر دمتر The Last Voyage of the Demeter از این قرار است؛ بسیاری از مخاطبان، اصل داستان دراکولا را می‌دانند، اما آنچه که آخرین سفر دمتر را متفاوت می‌کند این است که فیلم بجای بازگو کردن کل افسانه برام استوکر، تنها روی یک فصل از کتاب درباره سفر دراکولا به لندن، متمرکز می‌شود. در خلاصه داستان رسمی یونیورسال پیکچرز آمده است:«آخرین سفر دمتر براساس یک فصل تکان‌دهنده و هیجان‌انگیز از رمان کلاسیک دراکولا برام استوکر، داستان ترسناک کشتی تجاری دمتر را روایت می‌کند که برای حمل یک محموله‌ خصوصی – ۵۰ جعبه چوبی بدون علامت – از کارپاتیا به لندن اجاره شده است. اتفاقات عجیبی برای خدمه محکوم به فنای کشتی در طول این سفر رخ می‌دهد. در حالیکه آن‌ها هر شب از سوی یک حضور بی‌رحم در کشتی تعقیب می‌شوند و تلاش می‌کنند از این سفر در دل اقیانوس جان سالم بدر ببرند. هنگامی که سرانجام دمتر به سواحل انگلستان می‌رسد، یک لاشه متروکه و سوخته از آن بجا مانده است و هیچ اثری از خدمه آن نیست».

بازیگران و عوامل آخرین سفر دمتر

کوری هاکینز، ستاره فیلم‌های در هایتس (In the Heights) و مستقیم از کامپتن (Straight Outta Compton)، نقش شخصیت اصلی آخرین سفر دمتر، کلمنس را به عهده دارد. او دکتری است که به خدمه دمتر در سفرشان می‌پیوندد. اشلینگ فرنچوسی در نقش آنا، یک مسافر قاچاقی در کشتی، لیام کانینگهام به عنوان کاپیتان دمتر و دیوید دستمالچیان در نقش دستیار اول کاپیتان، همراهان کلمنس در این سفر هستند.

خاویر بوتت در نقش دراکولا

بازیگر اسپانیایی، خاویر بوتت، نقش کنت دراکولا را به تصویر می‌کشد. هنگامی که بوتت پنج ساله بود، تشخیص داده شد که به یک بیماری ژنتیکی نادر به نام سندروم مارفان مبتلا است. این سندروم بر بافت‌های همبندی بدن تاثیر می‌گذارد و به او اندام‌هایی به شکلی غیرعادی انعطاف‌پذیر و بلند می‌بخشد. او به روشی تقریبا الهام‌بخش، از ویژگی‌های فیزیکی نادر خود برای بازی در نقش‌های سورئال و اغلب کابوس آور مانند اسلندرمن (مرد لاغر) در فیلمی به همین نام، مرد کج و کوله در احضار ۲ (The Conjuring 2) و شخصیت اصلی رعب‌آور فیلم ترسناک ماما (Mama)، استفاده کرده است. باتوجه به استعدادهای فوق‌العاده او، طرفداران می‌توانند انتظار داشته باشند که تجسم بوتت از دراکولا، کمتر یک اشراف‌زاده جذاب و بیش‌تر یک هیولای ترسناک باشد.

از دیگر بازیگران فیلم می‌توان به جان جان بریونز، استفان کاپیچیچ، نیکولای نیکولایف، وودی نورمن، مارتین فورولند، نیکولو پاستی و کریس والی اشاره کرد.

عوامل سازنده آخرین سفر دمتر

براگی اف. شوت در سال ۲۰۰۲ داستان و فیلمنامه‌ای را بر اساس فصل ۷ دراکولا به نگارش درآورد، اما فیلم نزدیک به دو دهه در فرایند توسعه بلاتکیف باقی ماند.  در طول این مدت، کارگردانان علاقه‌مند متعددی مانند روبرت شونتکه، مارکوس نیسپل، دیوید اسلید و نیل مارشال، آمدند و رفتند. ایضا درباره بازیگران فیلم نیز همین اتفاق رخ داد. به عنوان مثال زمانی قرار بود ویگو مورتنسن نقش کاپیتان را ایفا کند، اما پس از اینکه تولید با مشکلات متعددی مواجه شد، از آن کناره‌گیری کرد. بن کینگزلی و نومی راپاس نیز در مقطعی به پروژه پیوستند. در نهایت، کارگردان داستان‌های ترسناک برای گفتن در تاریکی (Scary Stories to Tell in the Dark)، آندره اوردال، در سال ۲۰۱۹ سکان فیلم را به دست گرفت و بر مبنای فیلمنامه‌ای از براگی و زک اولکویتز، آن را مقابل دوربین برد. این فیلمساز نروژی، با فیلم ترسناک شکارچی ترول (Trollhunter) در سال ۲۰۱۰، توجهات را به خود جلب کرد. کالبد شکافی جین دو (The Autopsy of Jane Doe) و مورتال (Mortal)، دو فیلم شناخته شده دیگر اوردال هستند.

تام استرن که بیش‌تر بخاطر همکاری‌هایش با کلینت ایستوود شناخته می‌شود، فیلمبردار آخرین سفر دمتر است. استرن از فیلم کار خون (Blood Work) در سال ۲۰۰۲، فیلمبردار اکثر آثار ایستوود بوده است. بر مک‌کرری که او را با آهنگسازی برای سریال‌های تلویزیونی مردگان متحرک و ارباب حلقه‌ها: حلقه‌های قدرت می‌شناسیم، موسیقی متن آخرین سفر دمتر را ساخته است.

نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم آخرین سفر دمتر

راجر ایبرت | امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰

پیتر سوبچینسکی | یک برداشت اغلب چشمگیر که با زرق و برق زیاد و برخی لحظات ترسناک کاملا تاثیرگذار، کمبود لحظات شگفت‌انگیز خود را جبران می‌کند.

بوستون گلوب | امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰

اودی هندرسون | این یک فیلم تابستانی خوب و سرگرم‌کننده است. فیلمبرداران، رومن اوسین و تام استرن، آن را در سایه‌های تاریک و شومی به تصویر کشیده‌اند. همچنین فیلم از موسیقی چشمگیر بر مک‌کرری که به هیچ وجه تحمیلی نیست، بهره می‌برد. اوردال می‌داند که چگونه سکانس‌هایی با فضاسازی‌های ترسناک را روی صحنه ببرد. این فیلمساز نروژی حتی سکانسی از مراسم تشییع یک وایکینگ به ما می‌دهد که به عنوان بزرگ‌ترین لحظه احساسی فیلم عمل می‌کند.

Original Cin | امتیاز: ۶۷ از ۱۰۰

جیم اسلوتک | به طور کلی، آخرین سفر دمتر یک فیلم معمولی در میان داستان‌های دراکولا است.

Slash Film | امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰

کریس اوانجلیستا | نمی‌دانم که آیا این را برداشتی به یادماندنی از دراکولا بنامم یا خیر، اما به عنوان یک فیلم هیولایی کوچک و ساده با گیرایی زیاد، موثر است.

سیاتل تایمز | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

سورن اندرسون | هر پیچش داستانی به راحتی قابل پیش‌بینی است…پایان‌بندی به احتمال وجود یک دنباله اشاره دارد، اما این چشم‌اندازی نیست که توجه ما را به خود جلب کند.

مجله پیست | امتیاز: ۴۵ از ۱۰۰

تریس سوور | مشکل اصلی آخرین سفر دمتر این است که چقدر پیش پا افتاده و از یاد رفتنی است.

مجله اسلنت | امتیاز: ۳۸ از ۱۰۰

درک اسمیت | این فیلم ترکیبی از ژن‌های یک فیلم اسلشر و یک وحشت ماوراء‌الطبیعه را ارائه می‌دهد. اما هرچقدر همه که این ترکیب فریبنده بنظر برسد، تفسیر آندره اوردال از آن به اندازه آبی‌ها و خاکستری‌هایی که بخش غالب پالت رنگی فیلم را تشکیل می‌دهند، بی‌خاصیت و ملال‌آور است.

نیویورک پست | امتیاز: ۲۵ از ۱۰۰

جانی اولکسینسکی | مثل همیشه، دراکولا خون می‌مکد، اما آخرین فیلم او واقعا بد است.

نقد فیلم آخرین سفر دمتر برگرفته از سایت اسکرین اینترنشنال

تیم گریرسون |  آندره اوردال کارگردان، کوری هاکینز را در نقش یک پزشک انگلیسی قرن نوزدهمی، همراه با بقیه دریانوردان  یک کشتی محکوم به فنا، در نبرد با دراکولا به تصویر می‌کشد. زیرا دراکولا، در جستجوی طعمه تازه‌اش، خود را به صورت قاچاقی وارد کشتی کرده است. این فیلم که از فصلی از رمان برام استوکر اقتباس شده است، در ابتدا با تعلیق مضطرب‌کننده خود مقداری سرگرمی ترسناک ارائه می‌دهد، اما اوردال در تلاشی ناموفق سعی دارد تا فیلم هیولایی خود را با عمق روانشناختی پوشالی و مبنای احساسی غیرقابل قبولی، ارتقا بدهد.

یونیورسال آخرین سفر را از ۱۱ اوت در سینماهای آمریکا اکران کرده است (این فیلم در بریتانیا با عنوان دراکولا: سفر دمتر، از یک هفته بعد روی پرده سینماها آمد). اگرچه اکنون رقابت چندانی میان فیلم‌های ترسناک در سینماها وجود ندارد، اما نقدهای تحقیرآمیز ممکن است به این فیلمی که در بخش پایانی فصل فیلم‌های تابستانی منتشر شده، بیش‌تر آسیب بزنند. آخرین سفر شاید هنگام پخش در سرویس‌های استریم در زمان هالووین، توجه‌ها را به خود جلب کند، اما حتی در آن زمان هم طرفداران فیلم‌های خون آشامی ممکن است در اینجا ترس و وحشت کمی پیدا کنند.

سال ۱۹۸۷ است و کلمنس (هاکینز) خود را به کشتی تجاری دمتر که در حال ترک رومانی و بازگشت به انگلستان است، می‌رساند. خدمه خشن کشتی به این بیگانه آرام، مشکوک هستند، اما به زودی وقتی دام‌ها شروع به سلاخی شدن می‌کنند و مردان گم می‌شوند، نگرانی بزرگ‌تری پیدا می‌کنند. این‌ها همه کار کنت دراکولای وحشی است که در زیر عرشه کشتی پنهان شده و برای حمله کمین کرده است.

در همان اوایل فیلم، کارگردان نروژی آندره اوردال، اشاره می‌کند که تراژدی انتظار این شخصیت‌ها را می‌کشد. باتوجه به عنوان فیلم و عاقبت افراد در رمان استوکر، بدیهی است که مخاطبان نباید انتظار پایان خوشی را داشته باشند. اما با اینحال، هاله‌ای رضایت‌بخش از عقوبت بد در داستان لمس می‌شود. همانطور که کلمنس، کاپیتان کهنه‌کار و سرسخت دمتر به نام الیوت (لیام کانینگهام) و بقیه خدمه، به آرامی ماهیت تهدیدی که هر شب بر آن‌ها نازل می‌شود را درک می‌کنند، موسیقی اپرایی و سوزناک مک‌کرری، تنها غم و اندوه گوتیک داستان را بیش‌تر تقویت می‌کند.

آنچه در مورد آخرین سفر دمتر در ابتدا جالب، اما در نهایت ناامیدکننده بنظر می‌رسد، این است که داستان آن در زمانی اتفاق می‌افتد که جهان با خون ‌آشام‌ها آشنا نیست. پریشانی و آشفتگی لایه‌ای دیگر از وحشت به فیلم تزریق می‌کند – هیچکس چیزی شبیه به این موجود که گردن را گاز می‌گیرد و از خون تغذیه می‌کند ندیده است -، اما وقتی اوردال بطور عمدی اطلاعات را از کلمنس و دیگران دریغ می‌کند، تاثیر این هرج و مرج کم‌تر می‌شود.

یک مثال کلیدی از این موضوع، شخصیت آنا با بازی اشلینگ فرنچوسی است. زن جوانی که به همراه دراکولا قاچاقی وارد دمتر شده و دراکولا برای زنده ماندن در ابتدای سفر خون او را مکیده است. اما وقتی خدمه آنا را پیدا می‌کنند و نجات می‌دهند، از او چیزی درباره این هیولا نمی‌پرسند. این مسئله باتوجه به اینکه او – و کل دهکده‌اش – همه چیز را در مورد شیوه فعالیت دراکولا می‌داند، توجیه ناپذیر است.

متاسفانه، این تنها راه فیلمنامه‌نویسان، براگی شوت و زک اولکویتز، برای ایجاد موانع پیچیده سر راه قهرمانان ما است. دیوید دستمالچیان در نقش وویچک، ناخدایار بااراده کشتی، مجبور می‌شود نقش ملوانی را بازی کند که مهم نیست چرا به استدلال منطقی کلمنس اعتراض دارد و دائما مسائل را به سادگی پیچیده می‌کند، زیرا فیلمنامه نیاز دارد بین خدمه کشتی تنش به وجود بیاورد. علاوه بر این، می‌توان به توبی نوه ستیزه جو الیوت (وودی نورمن زود باش زود باش C’mon C’mon)، اشاره کرد که از روی بی‌فکری خود را در معرض خطر قرار می‌دهد، حتی پس از اینکه صریحا به او هشدار داده می‌شود.

وقتی آخرین سفر بر سکانس‌های ترسناک متمرکز می‌شود، فیلم جان می‌گیرد و اوردال صحنه‌ها را با یک احساس شوم قدیمی و اسرارآمیز، مجسم می‌سازد. خدمه دمتر که در وسط اقیانوس گیر افتاده‌اند و هنوز چند هفته با مقصدشان فاصله دارند، متوجه می‌شوند شب زمانی است که هیولا وارد می‌شود. به این ترتیب هر غروب خورشید اضطرابی محسوس ایجاد می‌کند. اوردال تنها به نمایشی جزئی از چهره شنیع دراکولا اکتفا می‌کند و او را برای چند لحظه کوتاه قبل از اینکه دوباره حمله کند و کشتاری خونین و فریادهای دردناک از خود بجا بگذارد، در سایه نشان می‌دهد. اشاره‌های مبهمی به نوسفراتو اثر فریدریش ویلهلم مورنائو در تصویری که فیلم از این شخصیت شیطانی ارائه می‌دهد، وجود دارد. همچنین نبرد نسبتا ابتدایی میان مردان و هیولا – خدمه تنها چاقو و تفنگ گلوله‌زنی برای مبارزه با این تهدید دارند – دربردارنده یک حس فوریت بدوی خوشایند است.

همانطور که تعداد جسدها شروع به افزایش می‌کند و پارانویا خدمه را در برمی‌گیرد و آن‌ها را مقابل یک‌دیگر قرار می‌دهد، آخرین سفر ملال‌آورتر می‌شود. زیرا از آنجایی که اوردال هرگز شخصیت‌ها را فراتر از الگوهای فیلم ترسناک نمی‌بیند، دشوار است که روی وحشت جمعی آن‌ها نسبت به شیطانی که نمی‌توانند درکش کنند، سرمایه‌گذاری کرد. اگرچه دمتر به سمت یک پایان بد پیش می‌رود، اما فیلم خیلی زودتر واژگون می‌شود.

امتیازهای فیلم آخرین سفر دمتر

تا زمان آماده سازی مطلب

مصاحبه با کارگردان آخرین سفر دمتر

آندره اوردال: آفرینش جهان چیزی است که من دوست دارم

• من حیرت‌زده بودم، بخاطر اینکه داستان خارق‌لعاده‌ای است. این یک فرصت فوق‌العاده برای من به عنوان یک کارگردان بود تا یک فضای بصری در یک جهان خاص در یک کشتی در سال ۱۸۹۷ خلق کنم. آفرینش جهان چیزی است که من دوست دارم.
• بدون شک قرار بود یک حماسه ترسناک باشد. این یک سفر بزرگ در سراسر اروپا از وارنا تا سواحل انگلستان و  یک خانه جن زده در دریا است. همچنین مانند بیگانه (Alien) در اقیانس در سال ۱۸۹۷ بنظر می‌رسد، اما با این تفاوت که دراکولا بجای بیگانه در آن قرار دارد. این همان احساسی است که ما به دنبالش بودیم.
• هنگام ساخت فیلم خیلی درگیر این موضوع بودم که مطمئن شوم واقعا هرگز این نسخه را ندیده‌ایم. زیرا همیشه سعی دارم تا جایی که می‌توانم برای اصالت داشتن تلاش کنم. رسیدن به آن خیلی سخت است، اما این باید همیشه هدف ما باشد. تمام فیلمنامه درباره این بود که برداشتی اورجینال از دراکولا باشد. شما هرگز فیلم ترسناکی را ندیده‌اید که در چنین محیطی در سال ۱۹۸۷ اتفاق بیفتد.
• خاویر بوتت یک بازیگر بزرگ است. گاهی حتی نیازی ندارید که چیزی به او بگویید. او بسیار تیزهوش و حرفه‌ای است و تعهد بسیاری به نقشش از خود نشان می‌داد. به یاد می‌آورم که او از اینکه می‌توانست دراکولا را روی پرده به تصویر بکشد، بسیار خوشحال بود. زیرا او یکی از شخصیت‌های مورد علاقه‌اش است و از این موضوع به وجد آمده بود.

پوستر فیلم آخرین سفر دمتر