معرفی و نقد فیلم بیو می‌ترسد

بیو می‌ترسد که در ابتدا بلوار ناامیدی نام داشت، سومین همکاری آری استر با ای‌۲۴ محسوب می‌شود. حاصل همکاری آن‌ها تاکنون دو فیلم ترسناک فوق‌العاده موروثی (Hereditary) و میدسامر (Midsommar) بوده است. بنابراین اگر از طرفداران دو همکاری پیشین آ‌ن‌ها هستید احتمالا از تازه‌ترین پیشنهادشان هیجان‌زده و آشفته خواهید شد. همچنین بیو می‌ترسد اولین همکاری آری استر و بازیگر برنده جایزه اسکار و گرمی واکین فینیکس است. زمانی که به دنبال موفقیت‌های جوکر اعلام شد که واکین فینیکس نقش اصلی فیلم بعدی آری استر را بازی خواهد کرد، همه پذیرفتند که این انتخابی منطقی است. دو هنرمندی که هر دو تمایل دارند برای کشف تاریک‌ترین و وحشتناک‌ترین قسمت‌های وجود انسان به جاهایی گام بگذارند که دیگران جرات ورود به آن‌ را ندارند. بنابراین ظاهرا همه چیز مهیا است که خود را برای یکی از کنجکاوی‌برانگیزترین فیلم‌های سال آماده کنیم. بعد از گذشت بیش‌ از ۳ سال از میدسامر، بیو می‌ترسد که به عنوان یک کمدی ترسناک سورئالیستی توصیف می‌شود به زودی از راه می‌رسد. در این مطلب به استقبال این فیلم تازه آری استر رفته‌ایم. برای لینک های دانلود به انتهای مطلب، باکس ارزیابی، مراجعه کنید.

داستان فیلم بیو می‌ترسد درباره چیست؟

خلاصه داستان تک خطی رسمی فیلم بیو می‌ترسد Beau Is Afraid یا بو ترسیده منتشر شده از فیلم به شکل هدفمندی مبهم است: «مردی پارانوئید که برای رسیدن به خانه مادرش راهی یک اودیسه حماسی می‌شود». فیلم کمدی ترسناک سورئالیستی‌ای که داستان مردی جذاب اما به شدت مضطرب به نام بیو را دنبال می‌کند که رابطه‌ای پرتنش با مادرش دارد و هرگز پدرش را نشناخته است. بیو برای دیدن مادرش راهی سفری به خانه می‌شود که در مسیر آن باید با تهدید‌های ماوراء‌الطبیعه مقابله کند.  این خلاصه مرموز ما را بیش‌تر مجذوب خود نگه می‌دارد. فیلمی که از آن با عنوان پروژه‌ای کافکایی یاد می‌شود.

جالب است بدانید که آری استر پیش از این فیلم کوتاهی به نام بیو را کارگردانی کرده است. این فیلم کوتاه داستان مردی را دنبال می‌کند که برای ملاقات با مادرش در راه خانه است اما وقتی کلیدهایش را گم می‌کند با اتفاقاتی شوم و سورئال روبرو می‌شود. بنظر می‌رسد که استر در بیو می‌ترسد، برخی از ایده‌های مشابه این فیلم کوتاه خود را بسط داده باشد، اگرچه بطور رسمی این مسئله در جایی عنوان نشده است. بنابراین می‌توانید پیش از تماشای بیو می‌ترسد، این فیلم کوتاه را از طریق یوتیوب تماشا کنید.

عوامل و بازیگران فیلم بیو می‌ترسد

همانطور که گفتیم بیو می‌ترسد، سومین فیلم بلند داستانی آری استر بعد از دو فیلم موروثی و میدسامر است. استر همچون دو فیلم قبلی خود علاوه بر کارگردانی، فیلمنامه را نیز به نگارش درآورده است. البته استر حتی قبل از اینکه نخستین فیلم بلندش موروثی را جلوی دوربین ببرد، با ساخت چند فیلم کوتاه نام خود را بر سر زبان‌ها انداخته بود. این نویسنده و کارگردان بخاطر سبک منحصربفردش و خلق موقعیت‌های داستانی غیرمنتظره شناخته می‌شود.

پاول پوگورزلسکی که در تمام فیلم‌های استر با او همکاری داشته، پشت دوربین بیو می‌ترسد قرار دارد. همچنین این فیلم سومین همکاری استر با لوسین جانستون در مقام تدوین‌گر محسوب می‌شود. بابی کرلیک نیز در دومین همکاری خود با استر بعد از فیلم میدسامر، آهنگسازی بیو می‌ترسد را انجام داده است.

اولین همکاری واکین فینیکس با آری استر در بو ترسیده

واکین فینیکس شخصیت اصلی فیلم، بیو را به تصویر می‌کشد و آرمن ناهاپتیان در نقش جوانی‌های او حضور دارد. فینیکس یکی از برجسته‌ترین بازیگران نسل خود است که بخاطر اجراهای ظریف و متعهدانه‌اش شهرت دارد. او با بازی در فیلم گلادیاتور (Gladiator) ریدلی اسکات به شهرت رسید و اولین نامزدی اسکار خود را به دست آورد. در کارنامه فینیکس همکاری با برخی از بزرگ‌ترین کارگردانان معاصر نظیر پل توماس اندرسن، جیمز گری، ژاک اودیار، لین رمزی، اسپایک جونز و ام. نایت شیامالان، دیده می‌شود. ناپلئون به کارگردانی ریدلی اسکات و دنباله جوکر – که برای او اسکار بازیگری را به ارمغان آورد – با عنوان جوکر: جنون دو نفر (Joker: Folie à Deux) به کارگردانی تاد فیلیپس، دو پروژه آینده فینیکس هستند که قرار است به ترتیب در سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ عرضه بشوند. آرمن ناهاپتیان نیز یک بازیگر نسبتا تازه کار است که فیلمشناسی‌اش عمدتا شامل بازی در نقش‌های کوتاه تلویزیونی می‌شود.

بازیگر برنده جایزه امی و تونی که در کارنامه‌اش بازی در فیلم‌هایی مانند رانندگی برای خانم دیزی (Driving Miss Daisy)، تابستان سام (Summer of Sam) و مجموعه تلویزیونی نظم و قانون: واحد قربانیان ویژه (Law & Order: Special Victims Unit) به چشم می‌خورد، ایفاگر نقش شخصیت مادر بیو با نام لورتا است. زوئی لیستر-جونز نیز در نقش نسخه جوانی او حضور دارد. ناتان لین، ایمی رایان، کیلی راجرز، پارکر پوزی، استیون مک‌کینلی هندرسون، دنی منوشه، ریچارد کایند، هیلی اسکوایرز، مایکل گاندولفینی و تئودور پلرین، از دیگر بازیگران بیو می‌ترسند هستند.

نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم بیو می‌ترسد

آتلانتیک | امتیاز: ۹۵ از ۱۰۰

دیوید سیمز | این فیلم بخشی از وحشت مشوش کننده دو فیلم اول استر، یعنی موروثی و میدسامر را به اشتراک می‌گذارد، اما بنظر من بیو می‌ترسد یک کمدی ساده‌تر و سرراست‌تر است.

دیلی بیست | امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰

نیک شگر | یک اثر اورجینال واقعی آمریکایی که نشان می‌دهد اگرچه هیاهوی بسیار پیرامون استر شاید برای او زود بوده باشد، اما اشتباه نبوده است.

مجله اسلنت | امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰

درک اسمیت | آری استر با بیو می‌ترسد، سومین و به راحتی جاه‌طلبانه‌ترین فیلم او تا به امروز، به محدوده‌هایی کیهانی‌تر و ابزوردتر نزدیک می‌شود و نشان می‌دهد که چگونه تراژدی با خود تولد زاییده می‌شود.

لس‌ آنجلس تایمز | امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰

جاستین چنگ | بیو می‌ترسد تاییدی چشمگیر از استعداد استر است و همچنین شواهد تازه‌ای از محدودیت‌های او ارائه می‌دهد. فیلمی که بنظر می‌رسد مشتاق رهایی خود و شخصیت‌هایش از قراردادهای فرم و ژانر است. اما این انرژی گسترده‌تر با دیالکتیک مادر/پسر داستان در تضاد است و در نهایت توسط آن محدود می‌شود.

مجله پیست | امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰

بریانا زیگلر | بیو می‌ترسد تا حد بسیاری یک کمدی سیاه است که از ترفندهای ترسناک بجا و مناسب بهره می‌برد. استر تسلط قدرتمندی بر تنش دارد و علاقه‌مند است که برای ایجاد احساس آسیب‌پذیری دوبین خود را به عقب و جلو و به این طرف و آن طرف بچرخاند.کارگردانی و حس شوخ‌طبعی استر، که دومی در میدسامر به شکل پررنگ‌تری نمود داشت، در یک کمدی بیش‌تر مناسب بنظر می‌رسد.

ورایتی | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

پیتر دبروژ | مدت زمان ۳ ساعته برای چنین مجموعه‌ای از ایده‌های کلی ناجور و نامتوازن، به هیچ وجه منطقی بنظر نمی‌رسد.

تلگراف | امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰

رابی کالین | مسئله در اینجا عجیب بودن و غیرعادی بودن لحظه به لحظه فیلم نیست. بلکه این است که افسارگسیختگی انباشته فیلم به زودی قراردادی و تصنعی بنظر می‌رسد. ظاهرا استر بسیار بیش‌تر علاقه‌مند است که محدودیت‌های مخاطب را به چالش بکشد بجای اینکه از محدودیت‌های خود فراتر برود.

فیلم استیج | امتیاز: ۲۵ از ۱۰۰

فرن هوپفنر | بیو می‌ترسد آنقدر به واژگون‌سازی انتظارات متکی است که پیچش‌های آن قابل پیش‌بینی می‌شوند – اگر نگوییم مکانیکی و تکراری.

نقد فیلم بیو می‌ترسد برگرفته از سایت اسکرین دیلی

تیم گریرسون | سومین فیلم متهورانه آری استر تنش اذیت‌کننده، طنز پوچ‌گرایانه و حس دلسوزی خردکننده را در هم می‌آمیزد تا دنیای مدرن کابوس‌مانندی را به وجود بیاورد که در آن شخصیت اصلی نگران و متزلزل خود را به دام بیندازد. بیو می‌ترسد یک بستر فوق‌العاده دیگر برای نمایش توانایی‌های واکین فینیکس در قالب یک شخصیت اصلی همدلی برانگیز است. داستانی درباره مردی که در پی مرگ مادری با شخصیتی پیچیده، به سفری استعاری گام می‌گذارد. در حالیکه این سایکودراما تمایل ما به سرزش‌کردن والدین‌ خود بخاطر شکست‌هایمان را به باد طنز می‌گیرد، وقتی آری استر با ترومای بیو با جدیت برخورد می‌کند، حتی کوبنده‌تر و گزنده‌تر می‌شود. در نتیجه این‌ موارد با فیلمی با لحنی به دقت طراحی شده و ظرافتی احساسی روبرو هستیم.

بیو می‌ترسد که از ۲۱ آوریل در آمریکا و از ۱۹ مه در بریتانیا اکران می‌شود، روی بومی بسیار گسترده‌تر – و با بودجه‌ای بیش‌تر – نسبت به ۲ فیلم قبلی این نویسنده و کارگردان با ای‌۲۴، موروثی (۸۳ میلیون دلار در سراسر جهان) و میدسامر (۴۸ میلیون دلار)، کار می‌کند. حضور فینیکس وزن زیادی به فیلم خواهد بخشید، اما در مجموع این فیلم چالش‌برانگیز در طول ۳ ساعت ممکن است یک پیشنهاد تجاری سخت‌تر باشد (نسبت به ۲ فیلم قبلی). با اینحال، مخاطبان ماجراجو به سالن‌های سینما هجوم خواهند آورد و شاید با وسواسی بیش‌تر چندین‌بار پشت هم به تماشای فیلم بنشینند تا رازهای تحریک‌کننده فیلمنامه آن را کشف کنند.

فینیکس در نقش بیو، یک فرد میانسال افسرده و موقر است که دارو مصرف می‌کند و یک درمانگر را (استیون مک‌کینلی هندرسون) می‌بیند و قصد دارد به دیدار مادر سلطه‌جویش که دل خوشی از او ندارد، برود. او پرواز خود را بخاطر حالت عصبی و بی‌کفایتی عمومی‌اش، از دست می‌دهد و زمانیکه خود را جمع و جو می‌کند تا یک بلیط دیگر رزرو کند، مادرش مرده است.

در یک فیلم سنتی‌تر، بیو به سادگی در مراسم تشییع جنازه مادرش شرکت می‌کرد، اما استر در عوض قهرمان خود را به درون یک سری ماجراهای ناگوار پرتاب می‌کند. در نتیجه بیو هر بار مجبور می‌شود با آدم‌های عجیب و غریبی که موانع سر راه او هستند، مقابله کند. در میان این افراد، یک زن و شوهر مشکوک اهل حومه شهر به نام‌های گریس و راجر (ایمی رایان و ناتان لین) هستند که از بیو پس از اینکه با یک تصادف مرگبار مواجه می‌شود، مراقبت می‌کنند. دو نفری که در زیر ظاهر بانشاط فریبنده‌شان، تهدیدی خاموش وجود دارد. بیو می‌ترسد مانند یک اودیسه حماسی عجیب و غریب ساخته شده است و با تعاملات بیو جرقه خاطرات سورئالی را می‌زند که دربردارنده اشاره‌هایی هستند به اینکه چگونه مادرش (با بازی زوئی لیستر-جونز در فلاش‌بک‌ها) ممکن است – یا شاید همه نه – مانع رشد عاطفی پسرش شده باشد.

بیو می‌ترسد، مانند فیلم‌های قبلی نویسنده و کارگردان، سهم خود را از وحشت دارد. اگرچه برچسب زدن فیلم به عنوان ترسناک، عدالت را درباره رویکرد خاص فیلمنامه آن بطور کامل ادا نمی‌کند. در حالیکه مطمئنا شوک‌های بصری وجود دارد، لحظه‌های ترسناک اغلب با کمدی سیاه آمیخته می‌شوند

فیونا کرامبی، طراح تولید، به هر قلمرو جدید جلوه زنده و قدرتمند خود را می‌بخشد. فیلمی که از شهری رو به ویرانی‌ شروع می‌شود که بیو در آن در آپارتمانی ترسناک و بی‌روح زندگی می‌کند. فرقی نمی‌کند که در فضای آخرالزمانی ناشی از گسترش بی‌رویه شهر بسر ببریم یا در خانه‌ به شکل ترسناکی کاملا تمیز و ضدعفونی شده گریس و راجر باشیم، بیو می‌ترسد هرگز به بیو (و شاید ما) اجازه نمی‌دهد که در محیط اطراف خود احساس امنیت کند (کنیم). احساس ناخوشایند مداومی که با موسیقی متن باب کرلیک تقویت می‌شود. استر ما را در محیط‌های به ظاهر آشنا قرار می‌دهد، اما اغلب چیزی غیرعادی وجود دارد که انعکاس‌دهنده وضعیت روانی شکننده بیو است. در حالیکه او مرگ مادرش و تاثیری که روی او گذاشته است را پردازش می‌کند. فیلم به آهستگی ابهامات رابطه پرتنش میان مادر و پسر را برطرف می‌کند. لیستر-جونز در قالب این فیگور غیرقابل دسترس حضوری کوتاه و فراموش‌نشدنی دارد. شخصیتی که بیوی نوجوان هم عاشقش بود و هم از او می‌ترسید.

بیو می‌ترسد، مانند فیلم‌های قبلی نویسنده و کارگردان، سهم خود را از وحشت دارد. اگرچه برچسب زدن فیلم به عنوان ترسناک، عدالت را درباره رویکرد خاص فیلمنامه آن بطور کامل ادا نمی‌کند. در حالیکه مطمئنا شوک‌های بصری وجود دارد، لحظه‌های ترسناک اغلب با کمدی سیاه آمیخته می‌شوند. زیرا بیو توسط همه چیز، از دختران نوجوان بدجنس گرفته تا یک کهنه‌سرباز جنگی از لحاظ روحی متزلزل (با حضور یک دونی منوشه وحشی) مورد آزار قرار می‌گیرد. استر مکررا با چیزهای خارق‌العاده و عجیب و غریب بازی می‌کند، اما حتی تکان‌دهنده‌ترین خیال‌پردازی‌های او – که غرابت بدگوار فیلم‌های چارلی کافمن را به یاد می‌آورد – به یک بستر احساسی مرتبط با خودکاوی پرشور بیو گره خورده است.

فینیکس در فیلم‌هایی مانند استاد (The Master) و تو هرگز واقعا اینجا نبودی (You Were Never Really Here)، شخصیت‌هایی را در آستانه بازکشف خود به تصویر می‌کشد که ناامیدانه در تلاشند شیاطینی که تهدید به نابودی‌شان می‌کنند را شکست بدهند. شخصیت بیو آنقدر دمدمی و پر از خشم نیست که این فرصت را در اختیار این بازیگر برنده جایزه اسکار بگذارد که بتواند عملکردی همزمان درونگرایانه و پرشور و آتشین ارائه بدهد. همانطور که از عنوان فیلم پیداست، این شخصیت زیر بار زندگی شکسته شده و با مشکلات بی‌شماری شامل احساس گناه، اندوه، شرم، اختلالات جنسی، ترس از رها شدن و تنهایی مزمن، احاطه شده است. ایفای نقش چنین شخصیت منفعلی عملی ریسکی است – فروتنی فلج‌کننده او یکی دیگر از نقص‌هایش محسوب می‌شود -، ولی با اینحال فینیکس در به تصویر کشیدن او به شکلی قانع‌کننده و جذاب، عملکردی قابل توجه از خود نشان می‌دهد. هرچه بیو در طول سفر عجیب خود بیش‌تر پیش می‌رود، مسیر تاریک‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. سفری که در آن مقصد به همان اندازه که در ارتباط با بازگشت به خانه معنا پیدا می‌کند این را نیز نشان می‌دهد که بیو در حال کشف نوعی حقیقت اساسی درباره خودش است. بیو شاید بترسد، اما این مطالعه شخصیت الهام‌بخش استر و فینیکس، شجاعانه و جسورانه است.

امتیازهای بیو می‌ترسد

تا زمان آماده سازی مطلب

صحبت‌های کارگردان درباره واکنش‌های منفی به فیلم‌هایش

آری استر: من عاشق فیلم‌های ترسناک هستم

• اگر بگویم که نمی‌دانستم در محافل خاصی مورد تحقیر قرار گرفته‌ام، دروغ گفته‌ام. اما چیزی که در مورد آن کمی ریاکارانه بنظر می‌رسد این است که آن‌ها با من هم سلیقه هستند. بطور مثال فلان شخص از من متنفر است، اما همه فیلمسازانی که به آن‌ها علاقه‌مندم را دوست دارد و از همان فیلمسازانی که از آن‌ها متنفرم، بیزار است. بنابراین از خود می‌پرسم که من برای بیزار کردن این شخص از خودم که در موارد دیگر با او موافقم چه کاری انجام داده‌ام؟
• شنیده‌ام که آن‌ها بخاطر راه‌اندازی این موج فیلم‌هایی که به آن‌ها مصیبت‌نگاری و چیزی شبیه این می‌گویند از من نفرت دارند. اما صادقانه بگویم من از این موج منفی بسیار آزرده‌ام. بسیاری از مخاطبان از این ایده فیلم‌های «وحشت متعالی» شاکی هستند، حال هر معنی‌ای که می‌خواهد داشته باشد (منظور اینجا گرایش تازه‌ای در سینمای وحشت است که با عنوان elevated horror شناخته می‌شود). من هرگز این اصطلاح را ابداع نکرده‌ام و هرگز آن را بکار نبرده‌ام  و حتی زمانی که به سمت من پرتاب شد، خمشگین شدم.
• من خودم را یک فیلمساز ژانر می‌دانم. من عاشق فیلم‌های ترسناک هستم. هیچ بخشی در من وجود ندارد که خود را نسبت به این ژانر بالاتر بداند. فکر می‌کنم تمام افرادی که می‌شناسم به عنوان فیلمسازان ترسناک هنری (یا همان وحشت متعالی در اینجا) برچسب‌گذاری شده‌اند، هیچ‌‌کدام با این اصطلاح موافق نیستند.