تیم ملی کره شمالی و جام جهانی ۶۶؛ از صعود به مرحله بعد تا مرگ در اردوگاه کار اجباری

در جام جهانی ۱۹۶۶ انگلستان، تیم کره‌ شمالی کمونیستی، یک شگفتی بزرگ آفرید. زمانی که حتی یک پیروزی در مسابقه فوتبال در مقابل کشورهای غربی به اندازه‌ی فرود بر مریخ، رهبر کره‌شمالی را خوشحال می‌کرد، کره شمالی به مرحله‌ی یک هشتم نهایی راه پیدا کرد.

کره‌شمالی در پِی محقق ساختن رویای رهبر کبیر انقلاب «کیم ایل سونگ» برای نشان دادن قدرت کمونیسم در مقابل کشورهای فاسد غربی، بازیکنان را تحت تمرینات سخت بدنی قرار داد. دروازه‌بان لی چانگ میونگ، که فقط ۱۷۰ سانت قد داشت، ماه‌ها به سمت تیر عرضی دروازه پرید تا دستش به آن برسد.

با این‌که ۱۳ سال از جنگ دو کره می‌گذشت، انگلستان هنوز به طور رسمی با کره شمالی در جنگ بود. انگلستان اعلام کرد که به کره ویزا نمی‌دهد، اما فیفا تهدید کرد که میزبانی را از انگلیس خواهد گرفت. در نهایت با شرط این‌که سرود ملی کره شمالی در ورزشگاه پخش نشود، کره شمالی به جام جهانی رفت.

روز بدرقه‌ی تیم ملی در کره شمالی، آن‌ها افتخار این را پیدا کردند که مستقیما با رهبر کبیر انقلاب «کیم ایل سونگ» ملاقات کنند، این افتخاری نیست که نصیب هر کره‌ای بشود. رهبر در این ملاقات گفت: باید به کشورهای فاسد غربی، قدرت کمونیسم را نشان دهید، البته فقط یک یا دو پیروزی کافی است.

کره شمالی در دور گروهی در برابر سه قدرت شوروی (نایب قهرمان اروپا)، شیلی (سوم جهان در دور قبلی) و ایتالیا (قهرمان دو دوره جهان) قرار گرفته بود. این زمانی بود که تیم‌های آسیایی هیچ حرفی در برابر تیم‌های جهانی برای گفتن نداشتند.

تیم اعزامی کره شامل ۷۴ نفر بازیکن، مربی، مترجم، آشپز، عکاس، چند نفر احتمالا جاسوس! و غیره بود، و بسیاری قبلا هرگز حتی از کشور خارج نشده بودند. این تیم عجیب و غریب که میانگین قد آن‌ها ۱.۶۵ بود، به جاذبه‌ای برای تماشا در جام جهانی تبدیل شده بود.

و همین امر باعث شده بود که این تیم در اکثر مسابقات مورد تشویق تماشاگران قرار بگیرد. یک تیم قد کوتاه با لباس‌های قرمز، که از ته دل فوتبال بازی کردنشان بیشتر شبیه به جنگ تن به تن سربازان در جبهه‌های جنگ جهانی دوم بود. بعضی از بازیکنان کره‌شمالی از فرصت استفاده کرده و پیراهن‌ها و دستمال‌هایی با طرح پرچم کره‌شمالی را به مردم مشتاقی که برای تماشای بازی و تمرین آن‌ها آمده بودند، می‌فروختند. تیم عجیب و غریب کره شمالی، آن قدر مورد توجه تماشاگران انگلیسی قرار گرفته بود که در بازی مقابل ایتالیا، تشویق تیم ایتالیا در میان تشویق کره گُم بود.

تیم کره بعد از باخت مقابل شوروی، و تساوی با شیلی به دیدار ایتالیا رفت و در عین ناباوری، کره شمالی توانست ایتالیا را 1-0 شکست دهد. گزارشگر انگلیسی فریاد می‌زد، تماشاگران فریاد می‌زدند، بازیکنان فریاد می‌زدند و احتمالا خود رهبر کره هم فریاد می‌زد. این یک شگفتی بزرگ بود.

مازولا بازیکن معروف تیم ایتالیا در آن دوران بعدها گفته بود: «همگی ما در رختکن گریه می‌کردیم». غرور تیم ایتالیایِ قهرمانِ دو دوره جام جهانی در مقابل جهان شکسته شده بود. اما هیچکس نمی‌دانست که بازیکنان تیم کره شمالی قرار بود بعد از بازگشت در اردوگاه کار اجباری کشته و زندانی شوند.

بازیکنان تیم کره شمالی سرمست از این پیروزی معجزه‌وار، دسته جمعی به یک بار در لندن می‌روند و تا صبح به مشروب و رقص مشغول می‌شوند. ظاهرا آن‌ها به حدی در مشروب خوردن افراط می‌کنند که تا دو روز بعد هم حالشان جا نمی‌آید.

تیم کره شمالی در همین روز، یعنی دو روز بعد از داستان بار، مشروب و رقص با زنان اروپایی، به مصاف تیم پرتغال می‌رود. آن‌ سال‌ها اوزه‌بیو معروف به «الماس سیاه» که در موزامبیک متولد شده بود، بزرگترین بازیکن تیم پرتغال و یک نابغه‌ی گلزنی بود.

تیم کره شمالی که این‌بار همه‌ی نگاه‌ها را به خود جلب کرده بود، ابتدا با ۳ گل در مقابل پرتغال پیش افتاد. هیچ کس در جهان این اتفاق را باور نمی‌کرد، این مهمترین لحظه در تاریخ کره شمالی بود. اما اوزه‌بیو این رویا را شکست داد و با زدن ۴ گل از ۵ گل، در نهایت پرتغال 5-3 کره را شکست داد.

مقامات کره شمالی، باخت این تیم در برابر پرتغال را نتیجه‌ی رفتارهای بورژوازی، ارتجاعی، امپریالیستی و آمریکایی پسندِ بازیکنان کره تشخیص می‌دهند. از نظر آن‌ها این رفتارهای بورژوایی و سرمایه‌داری باعث ضعیف شدن بدن بازیکنان شده و باعث سرافکندگی کمونیست در مقابل جهانیان شده است.

اعضای تیم کره‌شمالی در آن سال بعد از بازگشت به پیونگ یانگ، به اردوگاه‌های کار اجباری تبعید شدند که تعدادی از آن‌ها در این اردوگاه‌ها جان سپردند. فقط یک بازیکن به نام پارک دو ئیک که به دلیل دل درد در هتل مانده بود و آن شب به مِی‌کده نرفته بود، از تبعید جان سالم به درد برد.

هرچند در آرشیو رسمی حزب کمونیست کره‌شمالی تصاویری از اهدای حلقه و تاج گل به این بازیکنان بعد از بازگشت به کره شمالی وجود دارد و حزب، تبعید حتی یک بازیکن به اردوگاه را تکذیب می‌کند. و حتی چند بازیکنی هم که از اردوگاه آزاد شده بودند در مصاحبه با یک مستند ساز فرانسوی از رفتار حزب کمونیست تقدیر کردند اما «کانگ چول هوان» زندانی یکی از اردوگاه‌های کار اجباری کره که بعدا به کره جنوبی گریخت روایتی دست اول از یکی از بازیکنان به نام پارک سیونگ جین را در کتاب خاطراتش در سال ۲۰۰۳ چاپ کرد. او سال‌ها در اردوگاه یودوک زندانی بود و احتمالا در آن‌جا مُرد.

اعضای تیم ملی کره شمالی در جام جهانی۱۹۶۶: